- шошақтау
- см. шошаңдау
Казахско-русский словарь для учащихся и студентов. 2015.
шошақтау
Смотреть что такое "шошақтау" в других словарях:
делегей — зат. көне. 1. Ертеде қыздардың киетін бас киімі. 2. Капюшон тәрізді қыста киілетін бас киім. 3. Екі құлағы түсірілетін, алдында күн қағары бар, төбесі шошақтау келетін әскери киім … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қарқара — зат. 1. Бас киімге тағылатын қауырсын. 2. Төбесі биік, шошақтау келген, қауырсын қадаған жас әйелдердің, қыздардың сәнді бас киімі. зат. Қауырсынын әсемдік үшін пайдаланған құстың бір түрі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қамбас ер — Қ орда., Қарм.) алды шошақтау келген ердің түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тәжіторғай — зат. зоол. Төбесі шошақтау келген кішкентай торғай. Торғай тұқымдастарынан біздің елімізде мекендейтін түрлерінің ең ірісі – қарға, ең кішісі – т ә ж і т о р ғ а й. Мұның салмағы бар жоғы 4 5 гр дай ғана (Қазақст. әйелдері, 1983, №12, 26) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
түрмеле — ет. Етегін түрмелі етіп жасау. Күніш оның басындағы қара бұйра елтірімен т ү р м е л е г е н төбесі шошақтау көк мауыты бөркінен таныған (Ж.Тұрлыбай, Райымбек батыр, 1, 402) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
отау — (Шығ.Қаз.: Күрш., Тарб.; Тау., Қош.) шошақ, кебен (шошақтан гөрі үлкенірек). Колхоз 10 күннің ішінде 40 шамалы о т а у салды (Шығ.Қаз., Күрш.). Сендер бүгін қанша о т а у салдыңдар (Тау., Қош.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұлғары — (Сем., Аяг.; Шығ.Қаз., Ү Н.; Тау., Қош.; Монғ.) былғары. Жиналған көптің ішіндегі қара сақалды жасыл торғынмен тыстап, қара б ұ л ғ а р ы м е н астарланған, шошақ тымақ киген сом денелі адамды Назар тәйжі «Оспан батыр» деп таныстырды (Церендор.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
там — 1 (Ауғ.; Ир.; Түрікм.: Красн., Бекд., Жеб., Небид., Ашх.; Жамб.; Шымк., Сайр.; Сем.: Шұб., Ақс., Көкп.; Тау., Қош.; Қ орда: Шиелі, Сыр., Жал., Қарм.; Алм.: Жам., Нар., Кег.; Шығ.Қаз., Глуб.; Қарақ.; Өзб., Ташк.) қолдан құйған балшықтан, кірпіштен … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бір — адым жер. Жүрген кездегі екі аяқтың аттау (басу) қашықтығы; 60 70 см, мөлшеріндегі ұзындық. Бір айдың жүзі болды. Бір айдай уақыт өтті. Шүйінші беруіңе болады. Жездең, міне, б і р а й д ы ң ж ү з і б о л ы п қалды, жынды суды ұрттап алмайды (Қаз … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
